Programy kształcenia i szkoleń dorosłych mogą być oferowane w systemie edukacji formalnej i pozaformalnej.

Kształcenie formalne oferowane jest przez szkoły dla dorosłych publiczne i prywatne, których oferta skierowana jest do osób, które ukończyły 18. rok życia i z różnych przyczyn nie ukończyły szkół dla dzieci i młodzieży oraz inne podmioty oferujące kształcenie, którego efekty zostaną potwierdzone.

Kształcenie formalne w szkołach dla dorosłych i niektórych formach pozaszkolnych (np. kwalifikacyjny kurs zawodowy, kurs umiejętności zawodowych, kurs kompetencji ogólnych) odbywa się w oparciu o podstawy programowe kształcenia ogólnego, kształcenia w zawodach lub kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, za podstawy te odpowiedzialność ponosi Ministerstwo Edukacji Narodowej. Programy nauczania ogólnego i zawodowego w szkolnictwie branżowym konstruowane są z wykorzystaniem wymienionych podstaw programowych, programy nauczania, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, zatwierdza dyrektor szkoły lub instytucji oferującej kształcenie w oparciu o te podstawy. Finansowanie szkół publicznych i niektórych form pozaszkolnych powierzone jest samorządom, a szkoły niepubliczne uzyskują dofinansowanie od państwa według określonych zasad („Krajowe opisy systemów edukacji”, rozdział – finansowanie edukacji).

Programy studiów podyplomowych powinny być określone za pomocą efektów uczenia się dla kwalifikacji cząstkowych, przy uwzględnieniu charakterystyki drugiego stopnia PRK na poziomie 6, 7 oraz 8 PRK określone w ustawie o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (ustawa o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji). Program studiów podyplomowych powinien umożliwiać uzyskanie co najmniej 30 punktów ECTS. Program kształcenia specjalistycznego powinien być określony za pomocą efektów uczenia się z uwzględnieniem uniwersalnych charakterystyk pierwszego stopnia określonych w ustawie o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. Program kształcenia specjalistycznego przewiduje kształtowanie umiejętności praktycznych.

Znacznie szerszy zakres, biorąc pod uwagę szeroki wachlarz instytucji i dorosłych odbiorców tego kształcenia, mają programy stosowane w edukacji pozaformalnej.

Badania zrealizowane w 2021 r. w ramach Bilansu Kapitału Ludzkiego (Bilans Kapitału Ludzkiego) pozwoliły na spojrzenie na edukację dorosłych w szerszej perspektywie, uwzględniającej sytuację na rynku pracy, poziom zapotrzebowania na kompetencje, sytuację firm szkoleniowych po okresie pandemii Covid-19, a także ogólne warunki życia i rozwoju. Z badań tych wynika, że oferta sektora szkoleniowo-rozwojowego, to m.in.: szkolenia i treningi grupowe (63%), szkolenia i treningi indywidualne (61%), kursy kwalifikacji zawodowych i kursy umiejętności zawodowych (55%), warsztaty (42%), konsulting i doradztwo (37%), certyfikowane programy rozwojowe (32%), a także walidacja i certyfikacja - formalne potwierdzanie poziomu kompetencji (20%), szkoły dla dorosłych (12%) i studia podyplomowe (5%). Na uwagę zasługuje oferta kursów kształcenia zawodowego i kursów umiejętności zawodowych oferowana przez ponad połowę sektora szkoleniowo – rozwojowego (Bilans Kapitału Ludzkiego 2022/2021 – Rozwój kompetencji – uczenie się dorosłych i sektor szkoleniowo-rozwojowy; dostęp: sierpień 2024 r.).

Z badań wynika, że stymulatorem udziału w edukacji pozaformalnej może być środowisko pracy.  Pracodawcy nie stymulują jednak pracowników do podnoszenia kompetencji poprzez działania edukacyjne skierowane do całego personelu, ale do wybranych, dobrze wykształconych i posiadających wysokie kompetencje grup pracowników. Czynnik ten można uznać za jedną z kluczowych przyczyn ograniczonej aktywności edukacyjnej dorosłych Polaków. Część kursów oferowanych w ramach edukacji pozaformalnej finansowana jest ze środków własnych słuchaczy. Pomocne mogą tu być działania zdefiniowane w Zintegrowanej Strategii Umiejętności 2030 szczególnie te, które dotyczą rozwijania i wykorzystania umiejętności w miejscu pracy oraz współpracy pracodawców z edukacją formalną i pozaformalną. Na braki kompetencyjne dorosłych wskazują także wyniki Międzynarodowego Badania Kompetencji Osób Dorosłych - PIAAC (The Programme for International Assessment of Adult Competencies) (2013). Realizowana jest kolejna runda badań PIAAC, wyniki będą dostępne w 2024 r.

Programy kształtujące umiejętności w tym rozwijanie umiejętności podstawowych

Programy kształtujące umiejętności podstawowe mogą być programami oferowanymi w edukacji formalnej i pozaformalnej. Programy szkolne odpowiadające poziomowi kształcenia w danym typie szkoły (podstawowej, i ponadpodstawowej – ISCED 1-3) odpowiadają celom i wymaganiom kształcenia ogólnego odnoszącym się do danego typu szkoły. Kursy kompetencji ogólnych są prowadzone przez szkoły i placówki według programów nauczania uwzględniających dowolnie wybraną część podstawy programowej kształcenia ogólnego. W oparciu o te podstawy budowane są programy kształcenia ogólnego poszczególnych przedmiotów nauczania oraz programy kursów kompetencji ogólnych.

Kurs kompetencji ogólnych kończy się zaliczeniem w formie ustalonej przez podmiot prowadzący kurs. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna, osoby uczęszczające do szkół niepublicznych partycypują w kosztach kształcenia. Finansowanie szkół niepublicznych może być wspierane ze środków publicznych w postaci dotacji.

Formy kursowe i szkolenia prowadzące do uzyskania kompetencji ogólnych, mogą być organizowane przez różne podmioty, nie tylko funkcjonujące w oparciu o prawo oświatowe. Podmioty te same ustalają programy tych zajęć, warunki zaliczenia i opłaty. Do kursów prowadzących do uzyskania umiejętności podstawowych możemy zaliczyć m.in. kursy językowe, kursy w zakresie TIK, przedsiębiorczości i inne, ogólnorozwojowe kursy i szkolenia (Patrz również rozdział 8.1 Podział odpowiedzialności).

Programy prowadzące do uzyskania potwierdzonych efektów uczenia się w życiu dorosłym

Osoby dorosłe mogą nabywać kwalifikacje zawodowe w formach kursowych (np. na kwalifikacyjnych kursach zawodowych czy kursach umiejętności zawodowych). Każda z nabytych kwalifikacji składających się na dany zawód może być osobno potwierdzona na egzaminie zawodowym, co daje większą elastyczność kształcenia i możliwość uzupełniania kwalifikacji nabytych poza systemem szkolnym. Kwalifikacje wyodrębnione w ramach poszczególnych zawodów są opisane w podstawie programowej kształcenia w zawodach jako zestaw oczekiwanych efektów kształcenia: wiedzy, umiejętności zawodowych oraz kompetencji osobistych i społecznych. Ujednolicono zapisy dotyczące kształcenia i szkolenia dorosłych, a w szczególności dotyczące potwierdzania efektów uczenia się i form kształcenia i szkolenia dorosłych. Zmiany te dotyczą ustawy Prawo oświatowe (tekst ujednolicony, Dz.U. 2024 r. poz. 737).

Programy prowadzące do uzyskania potwierdzonych efektów uczenia się w życiu dorosłym są zbliżone do programów oferowanych w ramach edukacji formalnej oraz pozaformalnej. Do tych form zaliczamy, oprócz wymienionych w 8.4.1. kursów kompetencji ogólnych, kwalifikacyjne kursy zawodowe, kursy umiejętności zawodowych, turnusy dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników oraz inne kursy umożliwiające uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności, kwalifikacji zawodowych prowadzące do ich potwierdzenia. Kształcenie w formach pozaszkolnych może być prowadzone jako stacjonarne lub zaoczne.

Badania BKL dowodzą, że częściej niż co drugi (55%) podmiot z sektora szkoleniowo – rozwojowego oferował KKZ i KUZ, a co piąty szkolenia dotyczące formalnego potwierdzania poziomu kompetencji.

Kwalifikacyjne kursy zawodowe (KKZ) prowadzone są według programów opartych na podstawie programowej kształcenia w zawodach lub podstawie programowej kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego i dotyczą jednej kwalifikacji. Ukończenie kursu umożliwia przystąpienie do egzaminu zawodowego w zakresie tej kwalifikacji. Nazwa kwalifikacyjnego kursu zawodowego jest jednocześnie nazwą kwalifikacji.

Kurs umiejętności zawodowych jest prowadzony w oparciu o podstawy programowe kształcenia w zawodach, ale ich zakres dotyczy jednej z części efektów kształcenia, wyodrębnionych w ramach danej kwalifikacji lub uwzględnia efekty kształcenia właściwe dla dodatkowych umiejętności zawodowych określone w odpowiednich przepisach prawa oświatowego.  

Kwalifikacyjny kurs zawodowy, czy kurs umiejętności zawodowych kończą się zaliczeniem w formie ustalonej przez podmiot prowadzący kurs. Można jednak zaznaczyć, że podmiot prowadzący kwalifikacyjny kurs zawodowy powinien powiadomić okręgową komisję egzaminacyjną. Stwarza to możliwość przygotowania egzaminu potwierdzającego kwalifikację, która jest przedmiotem kursu.

Programy szkolne odpowiadające poziomowi kształcenia w danym typie szkoły (branżowej szkole I i II stopnia, technikum, szkole policealnej) odpowiadają celom i wymaganiom kształcenia zawodowego odnoszącym się do danego typu szkoły i zostały przyjęte do realizacji, zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym.

Za podstawy programowe kształcenia branżowego/w zawodach jest odpowiedzialny Minister Edukacji Narodowej. W oparciu o te podstawy budowane są programy kształcenia w poszczególnych zawodach oraz programy kursów kwalifikacji zawodowych i kursy umiejętności zawodowych.

Nauka w szkole prowadzącej kształcenie branżowe/zawodowe kończy się uzyskaniem świadectwa ukończenia szkoły, a w zakresie kwalifikacji zawodowych (lub efektów kształcenia wyodrębnionych w ramach danej kwalifikacji), po zdaniu egzaminu zawodowego. Ukończenie liceum ogólnokształcącego wiąże się z uzyskaniem świadectwa ukończenia szkoły i jest ono równoznaczne z uzyskaniem wykształcenia średniego. Absolwent liceum może przystąpić do matury, a po jej zdaniu starać się o przyjęcie do szkoły wyższej.

Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna, jednak publiczne szkoły, placówki i centra mogą pobierać opłaty za kształcenie prowadzone w formach pozaszkolnych (Ustawa prawo oświatowe, art. 117, ust. 7). Osoby uczęszczające do szkół niepublicznych partycypują w kosztach kształcenia. Finansowanie szkół niepublicznych może być wspierane ze środków publicznych w postaci dotacji.

KKZ mogą także prowadzić inne podmioty niż szkoły i placówki pozaszkolne.

Programy prowadzące do wejścia na rynek pracy

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przewiduje szereg instrumentów mających na celu wsparcie osób bezrobotnych i poszukujących pracy. Koordynacją i realizacją działań w tym zakresie zajmują się wskazane w Ustawie instytucje rynku pracy.

Urzędy pracy, które zajmują się bezpośrednim wsparciem osób bezrobotnych i poszukujących pracy, wspierają swoich klientów w rozwoju i pozyskiwaniu kompetencji, które pozwolą im lepiej spełnić oczekiwania potencjalnych pracodawców. W tym celu mogą zaoferować tzw. podstawowe usługi szkoleniowe lub inne instrumenty wsparcia kształcenia ustawicznego osób bezrobotnych lub poszukujących pracy. Od 2014 r. istnieje możliwość ustalenia form pomocy osobom bezrobotnym. W zależności od określonego profilu pomocy (jednego z trzech) ustalany jest indywidualny plan działania dostosowany do tego profilu.

Źródła: Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz zielonalinia.gov.pl, (dostęp: wrzesień 2024 r. )

Poza wymienionymi formami wsparcia dla osób bezrobotnych i poszukujących pracy, Ustawa (art. 69a, 69b) przewiduje system refundacji na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców. Środki pochodzą z KFS wydzielonego z Funduszu Pracy (dostęp: wrzesień 2024 r. ). W 2024 r. zaplanowano środki z KFS na kwotę ponad 294 mln zł, które przeznaczono m.in. na wsparcie kształcenia ustawicznego skierowane do pracodawców zatrudniających cudzoziemców, wsparcie kształcenia ustawicznego w związku z zastosowaniem w firmach nowych procesów, technologii i narzędzi pracy, wsparcie kształcenia ustawicznego w zidentyfikowanych w danym powiecie lub województwie zawodach deficytowych. Działania wspierające wejście na rynek pracy, szczególnie młodych dorosłych proponowane są także w licznych realizowanych przez Powiatowe Urzędy Pracy projektach (Patrz również rozdział  8.1 Podział odpowiedzialności).

Programy ogólnorozwojowe dla dorosłych

Nie wszystkie programy ogólnorozwojowe, z wyjątkiem programów kształtujących umiejętności podstawowe, oferowane przez publiczne i niepubliczne szkoły i placówki pozaszkolne, mają wsparcie ze środków publicznych.

Do programów ogólnorozwojowych można zaliczyć programy oferowane przez:

• niektóre studia podyplomowe,
• Uniwersytety Trzeciego Wieku,
• Uniwersytety Otwarte,
• domy kultury,
• NGOs.

Oferta obejmuje zarówno programy zapewniające rozwój społeczny, kulturowy, jak i zajęcia sportowe. Brak statystyk publicznych ujmujących oferowane programy w proponowanym ujęciu, nie pozwala zamieścić szczegółowych danych z tego zakresu.  Szereg programów realizowanych m.in. przez organizacje pozarządowe (NGOs) jest pochodną realizowanych projektów i programów (Patrz również rozdział  8.1 Podział odpowiedzialności ).

Od 2017r. realizowany był projekt tworzenia Lokalnych Ośrodków Wiedzy i Edukacji (LOWE). Sieć LOWE została utworzona przez 5 organizacji mających doświadczenie w aktywizacji społecznej, które stały się jednocześnie beneficjentami projektów LOWE, współfinansowanych ze środków UE w ramach EFS. Lokalny Ośrodek Wiedzy i Edukacji jest określeniem nowej roli szkoły w aktywizowaniu dorosłych i społeczności lokalnej na rzecz rozwoju umiejętności stanowiących podstawę dla uczenia się przez całe życie. Ośrodki LOWE umożliwiają kontynuację edukacji na różnych poziomach i w różnych dziedzinach. LOWE spełniają rolę centrów organizowania i animowania edukacji pozaformalnej i nieformalnej dla osób dorosłych, powstają przy szkole lub w placówce systemu oświaty. W grudniu 2022 r. działało 129 takich LOWE (dostęp: wrzesień 2024 r.). 

Na uwagę zasługują także działania mające na celu rozwój istniejących Uniwersytetów Ludowych, które w polskiej edukacji mają bogatą tradycję i zajmują znaczące miejsce. W 2020 roku Rada Ministrów przyjęła Program Wspierania Rozwoju Uniwersytetów Ludowych (PWRUL) na lata 2020-2030 (dostęp: wrzesień 2024 r.). W programie zwraca się uwagę nie tylko na rewitalizację ich koncepcji wychowawczej, ale także powstanie nowych placówek, które mają być miejscami nastawionymi na rozwój osobisty i aktywność społeczną, szczególnie dorosłych. W ramach tego programu wyłoniono pięć priorytetów obejmujących: wsparcie rozwoju infrastruktury, tworzenie nowych placówek, tworzenie sieci uniwersytetów i upowszechnianie edukacji grundtvigiańskiej oraz rozwój edukacji obywatelskiej i zachowanie dziedzictwa środowisk lokalnych oraz wsparcie techniczne.